Nie jesteśmy feniksami

Nie jesteśmy feniksami
Nie rodzimy się z popiołów
Jesteśmy ludźmi- własnymi ofiarami
Wciąż i wciąż pragniemy sutych stołów

Szukamy drogi między krzyżami
Pod którymi świece są i kwiaty
Nie chcemy po śmierci być sami
Lecz człowiek- ofiara! Stale ponosi straty

Myśmy ofiarami, a gdzie kat?
Z kosą czyha na nas z przymrużeniem powiek?
W cieniu się czai zlękniony strat?
Proste- katem sobie każdy człowiek

autor

Winky

Dodano: 2005-03-04 13:40:19

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie