Nie marudź!
Masz spadek formy boli cię głowa
Noc była ciężka i nieprzespana
Chciałabyś trochę pobumelować
Lecz znów w robocie jesteś od rana
Od poniedziałku już zapowiadasz
Że sobie wolne weźmiesz od jutra
Chociaż znużona na biurko padasz
To czcze gadanie i pamięć krótka
Bo gdy zadzwoni o świcie budzik
Wstajesz jak robot automatycznie
Co dzień niezmiennie pędzisz do ludzi
Kolejna doba migusiem błyśnie
Jutro już czwartek to patrzeć tylko
Kiedy wesoły piątek przybiegnie
A cały tydzień był tylko chwilką
Więc marudzenie jest niepotrzebne
_______▄__▄
__(_(((_▄▀▀▄_)))_)
_____▄▀▀▀▀▀▀▄
__╔██╗░░▐░░░╔██╗
__║██║░░▐▄▄░║██║
__╚██╝░░░░░░╚██╝
_____▀▄▄▄▄▄▄▀
_______▄█_█▄
autor
JoViSkA
Dodano: 2021-04-14 11:06:34
Ten wiersz przeczytano 4466 razy
Oddanych głosów: 87
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
:)
staż jednak zmieniłam jeszcze inaczej mam nadzieję, że
to już nie pleonazm :)
Beatko :)) Dziękuję ślicznie!!!!! :D jesteś kochana,
bo zawsze przytulisz :))) Uściski :))
SWIETNY!!!!!!
serdeczności Uluś:)
staż :) w sumie racja...to jest to samo...Dziękuję za
podpowiedź...;) Pozdrawiam z uśmiechem :)
Znużona zmęczeniem to pleonazm. Może: Choć ze
zmęczenia "na buzię" padasz. Pozdrawiam.
Tak Zakochana w wietrze, to jest znużenie i zmęczenie
materiału :)))) Dziękuję ślicznie i pozdrawiam
serdecznie :);)
Nie jestem znużona czytajac wiersz...już niedługo
piątek...
Pozdrawiam z uśmiechem...
Maćku zgadza się :)) Dziękuję ślicznie i ślę
serdeczności :)
Dzięki Elka! :)
no i fajnie Ulu- a piątek jest wtedy najlepszy
Świetne Ulka! :)
Dziękuję kolejnym gościom za poczytanie i pozytywne
komentarze :) Ślę serdeczności Soteczku :) serce w
kryzysie :) fatamorgano :))
Tak nam to życie przemija, dzień po dniu, tydzień po
tygodniu... Najważniejsze to nie tracić optymizmu :)
Świetnie napisane.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wspaniale się czyta. Z tym marudzeniem, to tak trochę,
"Zastaw się, a postaw się" jednak w utworze całkowicie
na miejscu. Osobiście nie popieram jednak takiego
zakładania maski. Polecam znaleźć czas na wszystko. Z
czasem, dokopać się do tego, co kiedyś uwierało, jest
bardzo trudno. Lepiej na bieżąco przeżywać wszystko co
tam los zsyła niż na koniec oznajmić "Coś we mnie
szwankuje. Co to nie mam pojęcia. Najpewniej jakieś
cienie z przeszłości ". Pozdrawiam serdecznie.
Takie to nasze życie.
Dobra refleksja nad istota owego życia:)
Pozdrawiam i jak zwykle grafika super:)
Marek