Nie można
Jak Cię nie kochać ziemio ojczysta,
jakże nie tęsknić za Twym widokiem,
kiedy porzucę ojczyzny progi,
będę sierotą, ptakiem bezdomnym.
Wierzba przy stawie pochyla głowę,
strzępki welonów tuż nad łąkami,
krzyże dostojne pamięcią płoną,
oddali życie dla Twojej chwały.
Jesteś mą matką, domem rodzinnym,
schronieniem podczas nawałnic srogich.
Będąc daleko, na krańcach świata,
zawsze odnajdę do Ciebie drogę.
autor
wiki20
Dodano: 2021-06-10 19:49:46
Ten wiersz przeczytano 1428 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
wiersz piękny ...dla tych którzy polegli z Ojczyznę
...
To prawda, nie można Jej nie kochać...
Pozdrawiam z podobaniem :-)
Pięknie o miłości do Ojczyzny, ziemi rodzinnej która
jest zarazem matka i domem...pozdrawiam ciepło.
Marysia ma rację
Gdyby to był mój wiersz zamieniłabym "polegli za
wolność" na "oddali życie" ale zrobisz jak uważasz :)
Całość jest udana, a temat wzniosły więc zostawiam
uśmiech i pozdrawiam cieplutko :)
Bardzo ładnie:)
Irenko - w 2 strofie ostatni wers - jeżeli by miał
ostatnie 2 słowa zbudowane łącznie z 5 sylab (jak we
wszystkich wersach), to byłaby płynność na szóstkę,
teraz nie jest.
Przyjrzyj się sama, na pewno dojrzysz. Za tematykę
+++++++++++++
z przyjemnością.
Pięknie i z miłością o Ojczyznie :)
Pozdrawiam serdecznie :)