nie pozwól...

zabrakło miejsca przy stole nie dla mnie uczta
przyglądam się przecież z daleka Panie
to prawda żal wszystko takie smakowite ciepłe
zapytam tylko czemu nie zasłużyłam na nie

nie jestem zachłanna wystarczy kromka chleba
pamiętam przecież Panie jak smakuje
to prawda w chaosie upuściłam może okruch
w pokorze podniosłam ucałowałam żałuję

może kiedyś tam znajdzie się krzesło dla mnie
Panie pozwól jeszcze życia skosztować
to prawda Ty widzisz wszystko z wysoka Panie
nie pozwól więc upadać płakać... głodować

autor

zwyczajna kobieta

Dodano: 2007-10-31 00:13:51

Ten wiersz przeczytano 829 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie