Nie pytaj...
Nie pytaj proszę, kiedy wrócę?
Odpowiedź tę zna tylko wiatr.
On gna gdzieś mnie i moją duszę.
Pokazać chce mi cały świat.
Ty zostań, baw się,smakuj życia.
Bez oczu moich pełnych łez.
Nie będę dłużej ograniczać,
studząc chłopięcą,ciepłą krew.
Nie pytaj proszę, kiedy wrócę.....
...i jak tu dogodzić kobiecie...
Komentarze (6)
Dobrze iść z wiatrem,on czasami nawet nas
wysłucha.Dobry wiersz,podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie.
Dogodzisz jak zostaniesz, ale o tym może jak widać
tylko pomarzyć. Tylko czemu te oczy są pełne łez,
czyżby zasłużyła sobie na to co ją spotyka. Ładny
wiersz :)
Myślę że będzie lepiej brzmiało " studząc nadmiernie
chłopięcą krew"
a czy kobiecie da się w ogóle dogodzić :):) chyba nie
:)..... podoba mi się ... pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz, mnie również się spodobał
Pozdrawiam
Też chciałbym porzucić wszystkie problemy i pognać z
wiatrem w świat ;)... Przypadł mi do serca Twój wiersz
:)