Nie śmiertelniej!

"Jeśli się żyć w sposób twórczy nie umie, należy się chociaż w twórczy sposób zniszczyć" Witkacy

Każdy człowiek kiedyś rozłoży się na łopatki
I dla robaków będą z nas odpadki
Fizycznie nie uchyli się od śmiertelnej wpadki,
acz metafizycznie ma nieograniczone organicznością na nieśmiertelność zadatki!

Zatem póki żyjecie, jak ulotne na łące bratki
Obierzcie w głąb duszy kurs
Bądzcie dalekich obszarów podświadomości wizytatorami
Nowych obszarów świadomości prekursorami
Romantycznym Tytanickiem, któremu nie dorosły żadne statki
A zmysłowej róży bławatki

Metafory, w których również czają się potwory
Tworzą jednak natchnione metafizycznym duchem utwory
Poddaj się bytu cierpieniu!
A nie ulegniesz śmiertelnemu zapomnieniu

Bo nie jest ważna Wasza fizyczno-materialna wielkość
Ale serce, dusza i namiętność!
Kiedyś przyjdzie życia meta, roztrzaska się kometa
I na tym finiszu zaczyna się metafizyczna wieczność

autor

uUulotny

Napisany: 2006-12-14 Dodano: 2006-12-14 20:37:10

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie