nie wiem kim jesteś
tak długo czekałam
byś zapalił iskrę
w moich oczach
teraz jest za późno
nie chcę
nie czuję
nie mogę
nie wracaj do mnie
nie wiem kim jesteś
to
co w duszy gra
ostatnimi czasy
zmieniło melodię
w zapisie nut
ciebie brak
Komentarze (51)
No właśnie, trudno kogoś poznać do końca, tym
bardziej, że sami z czasem się zmieniamy...
Dziękuję i pozdrawiam :)
Nie wiem kim jesteś,
ale jednak mi Ciebie brak...
Tak do końca to nigdy chyba kogoś
nie znamy, smutny wiersz,
ale życie też takie bywa.
Serdeczności przesyłam, Joasiu
i też się polecam Twojej pamięci :)
Tak, wtedy czas na zmiany. Dziękuję za refleksję :)
tak, czasem zmieniają się nasze potrzeby i trzeba to
wyraźnie akcentować.
Sotek
Tak, widocznie tak ma być.
Dziękuję :)
Smutna, życiowa rzeczywistość, no cóż i tak czasami
bywa, z pewnością jest tego wiele powodów.
JoViSkA - dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam :)
Bardzo ciekawy refleksyjny wiersz...pozdrawiam z
podobaniem sisy :))
JoK- cieszę się bardzo i dziękuję za odwiedziny na
moim blogu :) Zapraszam, jeśli jeszcze będziesz mieć
ochotę mnie dowiedzieć :)
Kazimierz Surzyn- dziękuję za poczytanie i komentarz
:)
Pozdrawiam serdecznie! :)
Bardzo podoba mi się powyższy wiersz,jak i Twój
blog,który pozwoliłam sobie odwiedzić.Pozdrawiam
ciepło:)
Wiersz skłania do głębokich przemyśleń, świetna
refleksja i puenta, "w zapisie nut ciebie brak",
pozdrawiam ciepło.
Z perspektywy lat, które za mną wiem, że pięciolinia
ma duuuuużo miejsca na nowe nutki:)
Kiedyś tego nie wiedziałem.
świetny wiersz, jestem pod wrażeniem
Za krótko był, abyś mogła go bliżej poznać i zabrakło
chemii.
Nie ten, to ... Pozdrawiam :)
Samo życie,bardzo dobrze oddany stan uczuć odmiany
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia życzę