Nie wierzę już w nic...
Tak mało, mi trzeba
dla serca spokoju
niczego nie pragnę
tylko zrozumienia
mój Boże bądź
sprawiedliwy
wskaż nową drogę
miejsce w którym
można znaleźć
spokój dla duszy...
naucz mnie mówić
Językiem Ognistym
bym zrozumiała
istnienie Ludzkości
ile jeszcze mam
pytań zadawać
nie uzyskując
odpowiedzi...
Helena Grącka
autor
Helena Grącka
Dodano: 2021-08-13 09:18:41
Ten wiersz przeczytano 1014 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Zacznijmy od zrozumienia (za Anną) samych siebie.
Pozdrowienia:)
Bardzo smutny przekaz, rozumiem go, ale miłość jest i
dobrzy ludzie też, pozdrawiam ciepło, śląc
serdeczności.
Może zacznijmy od zrozumienia najbliższych- to też
bywa trudne.
Ja jeszcze wierzę w ludzi, w miłość, w dobroć... i też
mam takie marzenia i wciąż wiele pytań...
pozdrawiam cieplutko i życzę miłego piątku :)