nie-winność

Podąża ku mnie mądrość
Odziana w światło,
Aby zakryć przed oczami głupich swoje piękno
Stanęła przede mną,
A ja przed nią upadłem drżący.

Pochyliła się nade mną.
Dłonie swe złożyła na mej głowie
I postawiła przed sobą w świetle.

Jej czarne oczy emanujące pokojem
W tańcu radości napełniły mnie wstydem.
Głowę zwiesiłem
Łzy toczyły bruzdy,
lecz żadna z mej twarzy
nie spadła na ziemię.

Wszystkie spłynęły w jej dłonie
A ona wrzuciła je w głębię.
Twarz mą zwróciła ku sobie
muskając aksamitem swych ust po mym czole.

Aż do szpiku kości przeniknęło mnie nie zrozumiałe dla mnie miłosne drżenie.
Capax mei kochany mój.
Totus tuus kochana moja.

Odziała mnie ona w światło,
to w które pierwej sama była odziana.
Objawiając mi siebie
w całej swojej pełni.

O jakże piękna jesteś kochana, przyjaciółko moja!

autor

asmma

Napisany: 2006-04-17 Dodano: 2007-02-28 11:55:36

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie