Nie zabiłem, ale...(proza)

Niestety autentyk.

W młodości obejrzałem sztukę szwajcarskiego dramaturga Friedricha Duerrenmatta, w której to główny bohater dowodził, że każdy może być odpowiedzialny za czyjąś śmierć. Bardzo sceptycznie podszedłem wtedy do tej tezy, chociaż w samej sztuce zostało ona przekonująco wykazana na przykładzie Bogu ducha winnego bohatera.
A jednak lata później teza ta dotknęła mnie osobiście. Miało to miejsce kilkanaście lat temu, kiedy jako pracownik, nomen omen szwajcarskiej firmy, organizowałem współpracę z przemysłem w Polsce i okolicznych krajach. Byłem wtedy członkiem zespołu bardzo nowatorskiego projektu dotyczącego nowych materiałów o niezwykle ciekawych własnościach. Jedna z polskich fabryk, mianowicie bydgoski Zachem, który osobiście zainteresowałem współpracą, miała być producentem tegoż materiału. Najpierw została wyprodukowanie niewielka Ilość, która potwierdziła znakomite własności, a następnie partia mniej więcej tonowa, do dalszych prób na skalę przemysłową. Jako że materiał był nowy i nie posiadał pełnej gamy wymaganych analiz, musiał zostać wysłany oddzielnym transportem z Zachemu do fabryki w Szwajcarii. Tak to się stało i wszyscy byliśmy bardzo podekscytowani wspólnym projektem ze Szwajcarami.
Dwa dni później otrzymałem wiadomość z fabryki, że niewielka ciężarówka, wioząca materiał uległa wypadkowi, a kierowca zginął.
Wiem, że winy mojej w tym nie było, a jednak stało się to w rezultacie ciągu przyczynowo – skutkowego, którego byłem inicjatorem.

Pozdrawiam wszystkich.

autor

Marek Żak

Napisany: 2022-10-31 Dodano: 2022-10-31 10:07:53

Ten wiersz przeczytano 1030 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie