Nie zabraniaj mi mówić o Sztuce

„Nie zabraniaj mi mówić o Sztuce”

Jeżeli naprawdę chcesz mnie znać,
to chciałbym, byś spełnił(a) moją jedną prośbę.
Nie zabraniaj mi mówić o Sztuce,
bo to tak, jakbyś zakazał(a) mi żyć,
gdyż bez Sztuki nie istnieję.

Sztuka jest mą siłą,
pomagającą przeżywać kolejne dni.
Sztuka to najlepsza nauczycielka,
bo przekazuje wiedzę potrzebną do życia,
a jeśli nie znasz się na Sztuce,
mogę Ci podać to czego Ona mnie uczy.
Sztuka jest dla mnie pasją,
potrafię o Niej mówić godzinami,
i chciałbym znać Ją jak najlepiej,
oraz dzielić się wrażeniami,
które Ona mi zapewnia.
Sztuka to moja miłość,
bo dla Niej zrobię Wszystko,
i Kocham jak najbardziej umiem.

…

Długo bym jeszcze wyliczał,
czym Ona jest da mnie,
więc powiem tak ogólnie:
Sztuka jest moim życiem,
a bez Niej bym skonał.

Jeśli cenisz moją twórczość,
mogę dla Ciebie zrobić co zechcesz,
w podzięce za to uznanie.
Jeżeli jednak nie chcesz,
słyszeć z moich ust o Sztuce…
nie mam do żalu.
Skoro nie chcesz mnie znać,
to nie będę Cię męczył,
lecz zawsze mogę wrócić,
tylko doceń.

autor

Tomek S.

Dodano: 2009-02-11 20:54:03

Ten wiersz przeczytano 1113 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie