Niech mam

catlerone
Dziękuję. Poprawione.
Dla mnie, po kilku poważnych życiowych "upadkach"
przychodził smutek, depresja, załamanie. Jakiś czas
temu zrozumiałem, że te upadki nie są przypadkowe. Są
niczym innym jak tylko sumą życiowych decyzji. Każdy
jeden, to nauka. Istotna nauka!
Można ją jednak łatwo przeoczyć skupiając się na
smutku.
Dziękuję jeszcze raz. Pozdrawiam.

Wiersz zwrócił uwagę. Kilka krótkich wyrażeń z których
trzy pierwsze możnaby oprawić w ramki maksym(bo są
optymistyczne i logicznie niepdważalne). Ostatnie
nieco problematyczne - czy upadek uczy bardziej
efektywnie od smutku? -pierwsze jest zjawiskiem a
drugie emocją - nie potrafię ich zestawić w
konkurencji ze sobą(bo zajmują różne miejsca w
hronoligii zdarzeń - smutek może być konsekwecją
upadku, jeśli prowadzą do refleksji/nauki to raczej
wspólnie). Widoczny szacunek do słowa, ogólnie wiersz
oceniam wysoko.
/daję radę/ popraw(o ile w ostatnim wersie podmiot się
nie zmienia - jeśli się zmienia, to niezrozumiale.)

Pozdrawiam:)

Dziękuję czytającym za poświęcony czas. Dziękuję za
komentarze i powitanie.

Dobra życiowa refleksja.
Pozdrawiam:)
Marek

P. S. Witam na beju ;)

Interesująca refleksja pozdrawiam;)

Amen, niechaj tak się właśnie stanie:)
Dobrej nocy życzę:)

Dzięki za komentarz.
Również pozdrawiam Pana Grzybiarza.

To są życzenia, które każdy powinien sobie powtarza
codziennie... pozdrawiam :)