niemożliwe

Stumpy! - dzięki za odwiedziny. Cieszę się,ze wiersz
Ciebie zainteresował.
Serdecznie pozdrawiam:)

Wandziu - po to poezja, zeby trafiała- np. poprawiająć
nastrój
Moc serdeczności:)

Bardzo mi się podoba :-) pozdrawiam serdecznie :-)

Marto! - blask byl - i to jaki. Od wejrzenia
pierwszego. Ale masz rację: byla pomroczność. - OJ! -
to była pomroczność!...
HEJ!HEJ!

Potrafisz intrygować słowem. Bardzo ciekawy wiersz. +
i Miłego dnia.

OlU! - wszystko było możliwe. Chciałem... - ale -
brakowalo mi wiary: dziewczyna ze zbyt dobrego domu,
zbyt inteligentna, zbyt piekna - aż do niemożliwości.
Serdeczności dla Ciebie Oleńko:)

Zakochana...! - Amorku! - dziękuję ślicznie za
odwiedziny.
Serdeczności:):)

Bardzo mi się podoba Dzięki za porawę nastroju
Pozdrawiam cieplutko Wiktorze :)

Wszystko jest mozliwe, trzeba bardzo chciec.
Pozdrawiam

Świetna refleksja pozdrawiam serdecznie;)

Ha, rozbawiłeś mnie!!:) ale tej jasności w oczach
chyba nie było, raczej pomroczność...)) z wiekiem jest
jasność...:) Sorki za przemyślenia,
hej:)

Gdy miłość jest trwała, to nic nie przeszkadza
spełniać się..Wiek to żadna przeszkoda i niemożliwe
jest właśnie aż niemożliwie łatwe..Pozdrawiam
cieplutko..

Slawku1 - serdecznosci dla ciebie.:)
-a co do przemyslen - to muszę moje remanenty troszkę
uporzadkować.- Dzięki:)

Danuś! - dzieki i za to:dwa dobre slowa.
Pozdrawiam serdecznie:)

Sądzę, że kocha się duszę, a ciało się jedynie pożąda.

W podeszłym wieku miłość (pielęgnowana) pozostaje,
pożądanie odchodzi.
Niemożliwie dobry wiersz. :)
Życzę Tobie Wiktorze pomyślności, miłości, zdrowia i
dotrzymania powziętych postanowień w roku 2018. :)