Niepamiętanie
Ja już ciebie nie pamiętam
nie chcę marzeń z tobą w tle
zapisałam, zapomniałam
klucz rzuciłam zimą w morze
więc ci teraz mówię - nie
płacz, błaganie nie pomoże
na kolanach - i co z tego
możesz nawet zbierać pył
moje drogi już nie twoje
deszcz z nich dawno ślady zmył
ja już ciebie nie pamiętam
więc dlaczego za mną chodzisz
zanim noc ułoży dzieci
wciskasz się na siłę w sny
znów na pokuszenie wodzisz
budzę się - a w oczach łzy.
Komentarze (14)
Śliczny wiersz, choć smutny. W życiu nie zawsze jest
tak jakby się
chciało. Lepiej Krysiu, rozstać się, niż dać się
niszczyć. Powodzenia. Pozdrawiam serdecznie.
Naprawdę piękne to Twoje nie pamietanie:-)
Niby do siebie zniechęcił,
a jednak został w pamięci!
Pozdrawiam!
Smutny, wzruszający wiersz. Pozdrawiam:-)
Zawiodłaś się, ale w snach powraca.
Pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz. Z przyjemnością przeczytałam,
chociaż smutny.
Pozdrawiam.
Otrzyj łzy i zacznij od nowa. Dobranoc
Ładny wiersz, smutny. Pozdrawiam
popłynął leciutko, melodyjnie,
a te łzy? otrzyj:))
skoro jeszcze łzy wyciska,
to kochają go ludziska
Pozdrawiam serdecznie
Ładnie, rytmicznie i kobieco. Miłego wieczoru.
klucz wrzuciałaś do morza , ale on nie utonął, bo
trafił na krę i wciąż płynie - stąd łzy - pozdrawiam:)
Ładny wiersz:) Pozdrawiam.
Ładny...