(Nie)podważalnie

Na ramieniu mocy siadła melancholia.
Tuli tęsknot wieczór do zieleni serca.
Chociaż nierealne, nie myśli tak o tym.
Trwajże, trwaj w złudzeniach nieziemskich,
poezją.

Przybyłaś o czasie, gdy wiatr dobry zamarł.
Nie wydał od dawna ciepła ni pogłosu.
Ziemia wchłonie wszystko lotem zakazane.
Pustka kruszy skrzydła ciszą uczuć wokół.

Może nie przywieje głosów jej znajomych
sercu; w życiu spłonie. Jeśli to konieczne -
drgajże, drgaj kochana, wielka niewiadomo.
Wnikaj siłą dębu, choćby...
i po wieczność.

autor

Rozalia3

Napisany: 2023-01-08 Dodano: 2023-01-08 07:14:20

Ten wiersz przeczytano 1232 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie