Niepokoje

I tak przez dni, miesiące, lata - Romanowi

Już nigdy nie zaznam ciszy
w sercu moim, bo smutek
i tęsknoty ból zatruwa każdą chwilę
tak bardzo mi cię brak.
W mój biedny udręczony mózg
tyś męki obłęd wniósł i
jedna myśl wokół twej osoby krąży
czy miłość w życiu moim być zdąży.
Za tobą w dal z okien wyglądam
i choć tak mało pragnę i żądam
śnię ciągle w dzień na jawie
że kiedyś wśród twoich marzeń
ja się pojawię.
Niepokojem napawa mnie twój
namiętny głos i warg nieśmiały uśmiech, czuły wzrok i lekki krok.
Marzę o dotyku twoich rąk i ust
dla mnie byłby to istny cud.
W ramiona twoje paść,
jak w morza bezdenną toń, objąć i zapomnieć się, to wszystko czego chcę.
Całować też, aż do utraty tchu i kochać, kochać tak, by sercu ulżyć już.

Tessa50

Pozdrawiam moich wiernych czytelników.

autor

Tessa50

Napisany: 1996-12-06 Dodano: 2015-08-08 21:21:21

Ten wiersz przeczytano 1220 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie