Nierzeczywista II
W nieruchomych gałęziach
drgają gwiazdy.
Milczące ptaki spowalniają jeszcze bardziej
swój i tak powolny przepływ,
przeglądając się w lustrach deszczowych
kałuż, niczym zamglone,
niewyraźne widma.
Wychodzisz mi naprzeciw skulona od chłodu.
Kiedy się mijamy, twoja twarz owiewa mnie
nagle włosami i wzrokiem
tak blisko,
twarzą księżyca w pełni!
Zaczynam coś do ciebie mówić. Nie kończę,
urywam
w połowie zdania…
Meteor znienacka zarysowuje niebo,
pojaśniając na ułamek chwili,
na mgnienie.
(Włodzimierz Zastawniak)
autor
Arsis
Dodano: 2016-05-19 01:10:25
Ten wiersz przeczytano 577 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Mile, niespodziewane, spontaniczne, spotkanie, dwojga,
ku milemu ich zaskoczeniu...
Podoba sie wiersz, podoba sie klimat wiersza,
rowniez.
Pozdrawiam, Arsis,
milego wieczoru, zycze.:)
Dobrze zbudowany (w moim odbiorze) mroczny klimat:)
Jakoś nie przemawia do mnie ten fragment:
"Milczące ptaki spowalniają jeszcze bardziej swój i
tak powolny przepływ," - coś bym z niego wycięła.
Mam nadzieję, że autor wybaczy mi tę czytelniczą
sugestię. Miłego dnia.
kosmiczny romantyzm to jest to ;-)