nieskończona historia

Nieskończona historia

Snując się po piaszczystej ulicy,
smutnej wówczas, bo tylko była z nazwy ulicą,
przyniej moja szkoła nowoczesna i praktyczna,
typowa dla robotników elektryków.

Idąc nią, snułem dalekosiężne plany,
myślałem zadając sobie pytanie;
jak będę wyglądał w roku dwutysięcznym?
odbiłem pałeczką, przecież to jeszcze...

Nie snuję się ulicą tylko z nazwy, idę dziarsko z laską,
podziwiam asfalt, magazyny, domy z płyty
j patrzę na moją szkołę szarą, posunęła się w latach.
Ciekawe jak będzie wyglądać za czterdzieści lat…

25.06.2019 Mirosław Leszek Pęciak
z cyklu „wiatrem pisane”

autor

miniek1831

Napisany: 2019-06-25 Dodano: 2019-06-25 08:21:12

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie