Niewinna.

Taka niewinna.
Tyle cierpienia w sobie dusi.
Codziennie w nocy walczy ze swoimi myślami.
By potem znowu rano zakładać maske.
By nikt się nie dowiedział.
Że ona cierpi.
Że ciągle pamięta.


Mówi, że nie kocha.
Że nie tęskni.
Ale kto wie jak jest naprawde?
Skoro sama już się zagubiła.
We własnych myślach.
We własnym cierpieniu.
We własnych wspomnieniach.


Ludzie nie znają jej bólu.
Bo kto może czuć tyle uczuć do jednej osoby?
Ona.
Mówi, że się już wyleczyła.
Ale to nie prawda.
Bo on działa jak narkotyk.
A z nałogu się wyleczyć sama nie potrafi.

Kto jej pomoże?

Ku zapomnieniu...

autor

lass-belief

Napisany: 2007-08-23 Dodano: 2007-08-23 22:49:34

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie