(Nie)zwyczajny poeta
Niezwyczajny poeta,
stąpa po ziemi tak, jak ja.
Ma oczy, usta i dłonie.
Lubi zapach mchu
albo korzenną woń sandałowca.
Zwyczajny człowiek,
który ze słów tworzy ornamenty
i dosięga piórem gwiazd.
Zakochany we wszechświecie,
niespokojny jak wzburzone wody.
Spotykam go w wierszach.
Niemal czuję jego oddech,
gdy nabieram powietrza do płuc,
by zrobić pauzę i zebrać myśli
zawieszone na linii metafory.
Nie znam go, a jednak mu wierzę.
autor
Larisa
Dodano: 2024-04-16 19:53:59
Ten wiersz przeczytano 1231 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (56)
11: spójrz na wewnętrzną stronę po wiek
Poeta słowem czaruje, serce i dusze wrażliwością
otula. Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)
Każdy poeta zwyczajny jest jednocześnie nadzwyczajny,
ponieważ jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny i
oryginalny. Każdy wnosi do budowli świadomości i
światopoglądu swoją cegiełkę. Każdy jest ważny, a bez
niego WSZYSTKO jest niepełne.
Świetny wiersz.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Zwyczajny, niezwyczajny pobudza wyobraźnię, malując
słowem obrazy.
Taki właśnie jest Poeta.
Pozdrawiam serdecznie
Dla poety nie mam barier, może być każdym, czyli to
czarodziej, pozdrawiam :>
Niby zwykły zjadacz chleba, a niezwyczajne wiersze
pisze.
Ten wiersz to perełka poetycka.
Z podobaniem.
Niby zw
To hołd skromnemu pięknu poezji, która pomimo swej
zwyczajności potrafi dotknąć głębokich emocji i
inspiracji, wyrażając zaufanie do siły słowa.
(+)
Z podobaniem dla treści oraz formy, pozdrawiam ciepło.
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam, Lariso :)
Musi być dobrym obserwatorem, kim jest? Nie wiem.