Nigdy dosyć

Miewam humory - kto ich nie ma
i nawet złoszczę się, narzekam.
Każdego ranka chwalę Boga,
choć przecież jestem owca grzeszna.

Wiosenny promień na firanie
przenoszę tam, gdzie tylko cienie.
Nadzieja we mnie - ciepło dane,
stokroć powraca, promienieje.

I tak codziennie wrastam w świty,
zgarniając perły rannej rosy.
Życie jest darem znakomitym-
choć czasem smaga - nigdy dosyć.

autor

magda*

Napisany: 2016-04-26 Dodano: 2016-04-26 09:16:31

Ten wiersz przeczytano 817 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie