Normalność
Zapewne dzisiaj wiersz bez plusów, ale nic na to nie poradzę. Pozdrawiam i dziękuję za przeczytanie:)))
Mówisz, do normalności świat powoli
zmierza,
choć szczurołap nikczemnie miesza w dzieci
głowach.
Krzyże zdarte ze ściany precz w lamusach
chowa
i zakazać chce wszędy uczyć słów
pacierza.
W święta żłóbek przesłonił śmieszny skrzat
czerwony.
Żeby złapać złodzieja dłonie wokół
skore,
lecz na głowach im lisia czapka dziwnie
gore.
W krąg strwożony się niesie płacz
nienarodzonych.
Coraz mniej Polski w sercach i tradycji i
wiary.
Przy Wigilii kolędę się tak rzadko
słyszy.
Ody dźwięk dumnie wokół dziś biją
zegary,
a kto chce protestować gdzieś tam kona w
ciszy.
Wszystkie media jednakie odgrywają
fanfary,
i nienawiść pazury swe szczerzy z afiszy.
Gminny Poeta
Komentarze (32)
Właśnie słucham debaty sejmowej, zdania są skrajnie
przeciwne. Ja mam swoje., które brzmi RZĄDY PiS NIE NA
BIS.
Wiersz przedstawia krytyczny obraz współczesności,
zauważając utratę tradycji, wartości i wiary.
Krytykuje powszechne zjawiska, takie jak dezinformacja
mediów czy brak zaangażowania w zachowanie kultury
narodowej (z tym bywa różnie), a po mojej uwadze w
nawiasie – pełna zgoda. Co do obecnego kierunku
społeczeństwa … ono tak wybrało i tyle w temacie.
(+)
Jak jest każdy widzi i swoje zdanie ma. Pozdrawiam
serdecznie:)