Noworoczna opowiastka

Zaraz tylko po północy,
dzielnie maluch zaczął kroczyć.
W rytm tych kroków zegar tyka -
nierozłączny kompan smyka.

Maszerując raźno sobie,
co sekundkę zmienia nogę,
gdy sześćdziesiąt kroków zrobi,
to minutką życie zdobi.

Dziś swą podróż zuch zaczyna,
przeleciała w mig godzina,
Druga, trzecia już minęła...
Nowa doba się zaczęła.

Dzień, po dniu się on postarza,
lecą kartki z kalendarza.
Z śpiochów wskoczył bobas w spodnie
i mijają już tygodnie.
Wkrótce malec nie był brzdącem
i mijały już miesiące.

A gdy śniegi potopniały,
już młodzieniec z niego śmiały,
z piękną wiosną tańczył walca,
zgrabnie, lekko i na palcach.
Nie spoczęli jednej chwili,
trzy miesiące przetańczyli.

Niestrudzony nasz bohater,
spacerował wkrótce z latem.
barwił tęczą wonne kwiaty,
nieznajomy – szpakowaty.

I tak dotarł do jesieni,
na kalosze, buty zmienił.
Z wiatrem, deszczem za pan brat,
stary piechur mierzył świat.

Gdy minęły trzy kwartały
a świat przykrył śnieżek biały...
Tej ostatniej grudnia nocy,
nasz staruszek o północy,
odrodzenia przeszedł rzeczkę,
by na nowo stać się dzieckiem.

Jak co roku Nowy Roczek,
zrobi w przyszłość - pierwszy kroczek.

Wszystkim z Beja życzę wszystkiego dobrego na rok 2011, przede wszystkim zdrowia oraz radości, szczęścia i miłości.

autor

kilcik

Napisany: 2010-12-30 Dodano: 2010-12-30 01:02:24

Ten wiersz przeczytano 1438 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie