Oblężenie Twierdzy Torvnuk

Wirujący śnieg
i podmuchy wiatru.
Miesza się w nim krew
to był pierwszy bastion.

Ciemna chmura - zew
oni przybywają.
Więc bierzemy wdech
przecież przegrywają

niewierni zawsze
tej koronie
której pokłon dam.
Przemawia przeor

a naprawia jeszcze dach
ten brat, co przedwczoraj
był skazany za zabawy złe

teraz to nie liczy się
do boju, dzieci me!

Na każdej lekcji coś, co przydać może się.
I w każdej ręce są narzędzia, a jak nie

to przecież cegieł mamy mnóstwo poświęconych.
A oni to nie ludzie, to demony
oraz gadzia krew
i wystrzał pierwszy słysz z armaty złej!

Umiera obok ciebie najwierniejszy z gwardii słów.
Stajenny trzyma miecz od cięcia teraz głów.

Nie dotrą listy nim nastanie zmrok.
Gołębie, kruki
czują, już tej bitwy wnet amok.

Czy widzisz sztandar? To Czarne Żmije są.
Nad nami Elba znak
zwyciężyć trzeba zło.

autor

Wiwern

Napisany: 2021-03-14 Dodano: 2021-03-14 11:31:43

Ten wiersz przeczytano 2462 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie