Oblicze samotności
To takie moje przemyślenia na temat samotności ...
Człowiek mówi że jest samotny
Gdy ma kochającą rodzinę
Dom pełen miłości
Przyjaciół na których może liczyć
W każdej chwili życia swego
Mówi że jest samotny
Gdy straci miłość życia
Pokrzepiającą duszę
Sprawiającą szczęście
I łzy radości niezmiernej
Ale przecież co mają powiedzieć
Jak mają zrozumieć to ludzie
Którzy nie mieli nigdy miłości
Drugiej połowy, rodziny, przyjaciół
Nikogo.
Człowieku! Nie mów że jesteś
Samotny gdy połowa Twa odeszła
W niepamięć, gdy zdradziła
Oszukała. Nie mów tak
Bo zawsze masz nadzieję i szansę
Że będziesz jeszcze szczęśliwy
Ranisz tym ludzi którzy naprawdę
Są osamotnieni w tym świecie rozterek
Bowiem nie mają oni wspomnień
Prawdziwych tylko wyimagowane marzenia
Sama byłam w błędzie …
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.