W obronie

Nie linczujmy wierszy, bo złoszczą.
One przecież niczemu są winne.
Napisane niezgrabnie, wręcz dziwnie -
dusze słabe, w uczuciach bezsilne.

Nie skreślajmy ich ręką nerwową,
elektrycznie napiętą rozumem.
Tak czujemy i staje się słowo -
wskrzesza złego, lecz czasem też dumę.

I ten wiersz by pewnie nie powstał,
lecz ja swoje już kiedyś skreślałem.
To przepraszam dla Weny jest mojej -
aby słowa stawały się ciałem.

autor

Galeon35

Napisany: 2016-05-03 Dodano: 2016-05-03 08:07:03

Ten wiersz przeczytano 895 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie