OBROŻA/popr/

Wtedy jesteś Człowiekiem, gdy obok siebie tworzysz szczęście i pozwalasz aby inni też je mieli/Refleksja-UŁ/

znów filozoficzny
rozpływa się w umyśle jak czad
ucieczka dyskutuje
zamyka powieki na ból
przelicza dokładnie
pretensje zaciekawiona tylko
gdy brakuje i gniew żal wzajemny

niepoukładane role czepiają się
wyje samotność topi się w sobie
w ciszy fruwa z cieniem wyśnionym
aktorzy ustawiają się na szachownicy
radość ma mokre oczy ukradkiem
idzie do kina na spacer szuka uśmiechu

wykrzykuje ból w sztuce
niewolnictwo zależności klatka
zaciska obrożę zduszone ludzkie
wyrwany język
czasem w datkach lub serduszkach
i gdy nikt nie widzi w modłach
za drzwiami lęk...lęk!
miłość z wizerunkiem mima
w gwiazdach błądzi

skurcz w sercu od nadmiaru kochania
zabijasz cynicznie kpisz
to tylko na pokaz
przestań...

zatańcz!
niech zapalą się
półksiężyce w oczach



UŁ

napisany Łódź,17.o5.2009 ula2ula Dziękuję bardzo kooky:)

autor

ula2ula

Dodano: 2009-05-17 09:14:56

Ten wiersz przeczytano 1013 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie