Oczy pustyni

Jest, stoi patrzysz na czyste piękno
alabastrowego ciała.
Krzyk z piersi rwie się wraz
z porywem rozwiewającym jej włosy.
Krucze kosmyki liżą twarz
jak jadowe języki olbrzymiego węża.
A oczy?
Nie patrz w oczy pustyni,
które pogrążają jak piach,
co zapada się pod stopami,
gdy chcesz uciec jak najdalej.
W kącikach oazy pozornego szczęścia
mamią strudzony wędrowców
zielenią i wodą dla ust spragnionych.
Pośrodku węgla czerń
skrywa jej straszne tajemnice,
których nikt śmiertelny nie zgłębia.
Oczy pustyni kananejskiej dziewczyny,
w których odbija się jeden świat
i cierpienie tysięcy.

autor

Velia

Napisany: 2006-09-03 Dodano: 2006-09-03 18:42:01

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie