Od tak

O przesądzonym losie piszę
w słowach przebieram niezgrabnie.
Czytając wiersze tak mi obce
ostatni raz na nie patrze.

Bez talentu do wytrwałości
chcąc uciec przez życie całe.
Przelać to wszystko na papier
być może ślad po mnie zostanie.

Tysiące strof , cytatów i słów?
przelewanych na stronice papieru.
By pokazać jak bardzo człowiek?
sam w sobie potrafi się schować.

Bezmyślnie pisząc tu i teraz?
Z głębokości serca swego.
Bez naśladowań i chęci
Z wiarą spłodzić coś pięknego.

Tylko szczerość to potrafi?
Tylko umysł i serce człowieka.
Myśli giną jak schnąca rzeka
a te słowa zostaną w pamięci.

autor

niewidzialnypasterz

Napisany: 2009-06-06 Dodano: 2011-06-14 23:57:29

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie