Oda do przyjaciółki

"jak jest i jak jej brak"

Przyjaciółka – uczy mnie istnienia
Przyjaciółka – stan mego natchnienia
Przyjaciółka – drogi jasnej kawał
Przyjaciółka – myśli czystych nawał.

Wybranko i powiernico
Kumoszko i towarzyszko życia
Kumpelo i psiapsiółeczko
Pocieszycielko i koleżaneczko.

Gdy Świat zły i srogi
Gdy krzyżuje mi proste drogi
Gdy mgłą myśli mi przesłania
Ty – prowadzisz od dziejów zarania.

I gdy wątpię w życie czasem
I gdy staję się parnasem
I gdy słów już nie znajduję
W Tobie myśli odnajduję.

Zawsze w cieniu mojej drogi
Zawsze w sercu w czas ubogi
Zawsze w myśli, zawsze w mowie
Zawsze w duszy przy mej głowie.

Dzień rozjaśniasz, chmury płoszysz
Wiatr uciszasz, skwar unosisz
Knieje karcisz, lody topisz
Step i Morze nieruchomisz.

Nie mam nad Ciebie innej poręki
A Świat w około pełen udręki
I każe czuć nieznane wonie
I każe iść w zdradzieckie tonie.

Tyś jest cudowną Gwiazdą Polarną
Tyś jest Kagankiem, Oliwną Lampą
Tyś jest wiernością i mym natchnieniem
Może sam Bóg dał to przeznaczenie.

Przechodzę przez drzwi

W ciemnej Izbie leży ktoś na ławie
Nogi ma skręcone, ręce sine prawie
W duszy już nic nie ma, serce ma złamane
Oczy przysłonięte i włosy roztrzepane.

Któż go dziś zrozumie, kto go dziś dotyka
Zabrakło komuś uczucia, zabrakło jemu języka.
Stracone Drzwi

autor

tarnawargorzkowski

Napisany: 2020-05-11 Dodano: 2020-05-11 19:07:56

Ten wiersz przeczytano 3187 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Oda Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie