Oda do serca mego
"Jednym z nieszczęść kobiety jest to, że jej odwaga musi prawie zawsze stawać do walki z jej własnym sercem."
Serce moje uspokój się wreszcie!
Wiem że nadal karmię Cię smutkiem
lecz naprawdę tego nie chcę!
Co mam począc skoro moja dusza smutne
melodie Ci śpiewa
A ja czuję się jak jesienny liść spadający
z drzewa.
Lecz wkrótce nadejdzie wiosna, zaśpiewają
ptaki i zazielenią się drzewa
Być może wtedy moja dusza radosną pieśń Ci
zaśpiewa
Zaczniesz wtedy bić jak kiedyś tak
radośnie!
Lecz nie dzięki mnie tylko nadchodzącej
wiośnie
Bo tęsknota smutek i żal nadal we mnie
rośnie :(
Świat bez miłości jest martwym światem i zawsze przychodzi godzina, kiedy człowiek zmęczony błaga o twarz jakiejś istoty i serce olśnione czułością.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.