Oddając się zapomnieniu
Znowu podarowałeś mi,
czerwone korale jarzębin,
w nich siła miłości tkwi,
płynącej z serca głębin.
Otuliłeś ciepłym słowem,
wplecionym między wersy,
malując nowe obrazy,
coraz śmielsze.
Jak w akcie kochanków,
w romantycznym uniesieniu,
z zapachem polnego rumianku,
oddając się zapomnieniu...
/EN/
Dziękuję za dobre rady - poprawiłam :)
autor
Isana
Dodano: 2014-09-02 12:12:45
Ten wiersz przeczytano 2343 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Ładnie romantycznie o miłosci:-) Pozdrawiam
serdecznie.
piękny rozmarzony ...zatrzymaj te chwile na długo -
warto :-)))
pozdrawiam
Piekny milosny wiersz, oby tych chwil bylo jak
najwiecej:-) pozdrawiam
Bardzo ładny, ciepły wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
"oddając się zapomnieniu" - super...a może nadać taki
tytuł, bo tak z wielokropkiem to trochę głupio
"malując wciąż nowe obrazy," Jak myślisz? Ogólnie
bardzo dobry przekaz:)))
takie uniesienie to marzenie
chwila ulotna ale jaka piękna
pozdrawiam serdecznie :)
żeby takich chwil było jak najwięcej
pozdrawiam:)
Dziękuję Wenuszko :) Masz rację,
oby jak najwięcej takich chwil wypełniało nasze życie
:)
Jedna z najpiękniejszych chwil i miłosnych uniesień.
Miłego dnia :)