Odezwa autoironiczna

A teraz, w czas letni, Proszę Miłych Gości,
napiszę swój wywód o cieniach męskości.
Byłbym raczej płytki, w ocenach zbyt płaski,
gdybym w męskim stanie widział same blaski.

Bo taki mężczyzna, weźmy przykładowo,
nawet, gdy przystojny i wygląda zdrowo,
już gdzieś tam, pod skórą, nosi odium klęski -
zwłaszcza, gdy z płcią piękną zdaje się zwycięski.

Co się okazuje? To dostrzegam dziś -
zaczyna jak gwiazdor, kończy biedny miś.
Taki start męskości - od wielkiego zrywu -
dobry na początku, dla żartu, dla zgrywu.

Gdy zwycięży proza nad Krainą Wierszy,
zaraz ma wymówki, rejteruje pierwszy.
W mej osobie widzę takież przypadłości.
Chociaż lubię siebie - jednak mnie to złości.

A teraz najgorsze - sam creme de la creme -
poprawić się nie chcę, chociaż o tym wiem.
Więc Panie, wybaczcie - prawdę o nas znacie -
w miłości wytrwajcie, gdy raz pokochacie.

autor

Cezary Krzysztof Morświn

Napisany: 2017-08-03 Dodano: 2017-08-03 11:25:08

Ten wiersz przeczytano 1035 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie