Odkupienie

Wspominam dziś, dzień miniony
Myśl o nim to więzienie
Ja karą jednego wieku splamiony
Skazany na śmiertelne odkupienie

To jedyne wspomnienie
Tylko ono jeszcze pozostało
Resztę pochłonęły płomienie
Ono na świat mój ból wydało

Niema nic, tylko jeden obraz
Głodzi mnie w dzień, w nocy budzi
Nawiedza na jawie, we śnie nieraz
Przybiera formy obcych ludzi

Nie mam pretensji, chyba, że do siebie
Tak mi wstyd, tak mi szczerze żal
Palce wbijam głęboko w glebie
Twarz zakrywa, wyblakły szal

Nabieram życia, rozbrzmiewa krzyk
On ogłusza fałsz, wątpliwości
Ze światłem zetknięty na styk
Jestem symbolem zranionej moralności

Na zawsze z Tobą zespolony
Na wieki, będę pamiętać
W Twoich oczach zniewolony
Tu do końca zmuszony stać

Do chwili, gdy oczy swe zamknie
Pozwoli przestać się bać
Wzruszenie, słów braknie
Dane będzie odkupienia smak znać

autor

Drugie Ukryte Oblicze

Napisany: 2006-01-13 Dodano: 2006-01-14 00:01:32

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie