"Odrealniona"
Mgła
ogarnęła moją
przestrzeń
jakby odrealniona
zamyślona
w innym świecie
Choć ciężko
było mi
dziś rankiem
podnieść się z łóżka
zrobiłam to
bo wciąż wierzę
że jeszcze może
być inaczej
że nadzieja
którą chowam w sercu
kiedyś rozproszy
tą ciemność
a promień słońca
dotrze do zmęczonej
życiem duszy
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2015-06-18 20:04:09
Ten wiersz przeczytano 918 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dobry kierunek:))
Wiara i nadzieja pomaga wyjść
na prostą,zatem będzie lepiej.
Pozdrawiam Aniu serdecznie:)
szukajmy sensu to szansa. pozdrawiam
Twój wiersz rozbudza wyobraźnię i skłania do
refleksji. Ciekawie to ujęłaś. Pozdrawiam:)
myślenie pozytywne ma przyszłość,,,pozdrawiam
Moc jest w nas :-)A myśl ma moc sprawczą. Więc nie
bądź smutna.
Ładnie o nadziei. Pozdrawiam:-)
Ciekawie o nadziei.Pozdrawiam
Mam wątpliwość, czy dotyczy ciała czy duszy?
dusza zmęczona, ale co tam dusza,
kiedy prężne serce w niej się rusza.
Pozdrawiam serdecznie
Wymownie o nadziei. Myślę, że lepiej brzmi "tę
ciemność" od "tą". Miłego wieczoru.