Odrodzona
Ten wiersz był już na tej stronie, ale powtarzam go specjalnie dla FORGIVENESS-y. Uwierz, że nie tylko szczęście przemija, ale przemija też smutek i rozpacz
Tyle smutku, cierpienia i łez
Tyle tęsknot, pragnień i przeżyć
Pytań czy warto, czy jeszcze chcesz
I czy następny, kolejny raz wierzyć
I miotasz się, bijesz z myślami
Nierówną walkę tak tocząc
Raz serce, raz rozum wygrywa
A dusza zamiera dygocząc
Nieczułą chciałabyś zostać
Zazdrościsz kamiennej Niobe
Bo zimna jej skalna postać
Nie potrzebuje już ciepła i objęć
W ten smutny dla ciebie czas
Gdy serce jest ciężkie jak ołów
Przypomnij sobie, że ktoś
Odrodził się kiedyś z popiołów
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.