W ogrodzie
Lato odchodzi witając wiosnę. Teraz ona na jakiś czas zapanuje.
W ogrodzie
Kwiaty rozkwitły już na rabatkach
Mienią się palety barw w kwiatkach
Niezapominajki, maki i chabry,
Wonne kołyszą się dumne malwy
Pysznią się grządki ruty i konwalii
Woń upojna wypełnia powietrze
Bzów, jaśminu, róż i akacji
Słońca promienie i nektary z kwiatów
Kwiatowe leją się deszcze
Irysów i lilii jak śniegi białe.
Astrów, dali, mięty i tymianku
Narcyzów, żonkil, stokrotek i szałwi
Upojne i zmysłowe kwiatowe wonie
Wiatr śpiewem roznosi w błękitne niebo
W słońcu motyl brylantowo złoty
Skrzydła zanurza w bezkresie nieba
W uśmiechu słońca, ze złotych okruszków
Rodzą się kwiaty jak elfów duszki
Niebo błękitem serdecznie ich wita
Świat urokiem pokrywa się czarodziejskim
Nagle myśl się rodzi się w głowie
Kwiaty więdną i motyl wnet umiera
W moich oczach łza żalu, błyszczy
szczera
Odleciały marzenia ulotne, upojne
Jak kwiat, który już marnieje
I którego woń wiatr rozwiewa
Sypią się płatki, jak liście z drzewa
Smutno jest, gdy kwiat zamiera.
Pozdrawiam
E Lena
E Lena
Komentarze (6)
Piekny i w klimacie;)
Pozdrawiam serdecznie ;-)
Dziękuję pięknie wszystkim za głosy i komentarze ;-)
Pozdrawiam serdecznie ;-)
Piekny i w klimacie;)
Piękny obrazek ogrodu, niczym z fotografii. Tyle
dbałości o detale, zapachów i ciepłych uczuć, że aż
chce się znaleźć w takim cudownym miejscu.
Ps. W przypisach napisałaś, że lato odchodzi witając
wiosnę, a przecież po lecie następuje jesień.
No chyba, że jest to celowy zamysł Autorki.
Cieplutko pozdrawiam :)
wszystkie kwiaty kwitną w określonej porze, a potem
przekwitają.
Utwór klimatyczny i nastrojowy. No i lato kroczy do
tyłu. Co za świat !?
Pozdrawiam.