Okno

okno, a za nim widać świat
patrzę z góry przez nie
na dachy, na miasta betonowy ład
i myślę, po co myślę? nie wiem

okno, a za nim widać świat
patrzę na ludzi przez nie
jak idą, biegną, za czymś gonią
i myślę? tak, ja myślę. ale po co?

okno, a zanim widać świat
na niebo spoglądam chmurnie
i myślę, znów sobie myślę
jakże to wszystko wygląda cudnie

ale poza tymi chmurami
poza tym betonowymi blokami
poza tymi ludźmi wszystkimi
jest inny kolorowy świat

o tak, jest,
kiedy w zielone okna patrzę
te okna, które duszę pokazują
i myślę, nie, nie ...nie tym razem
tym razem myślę na prawdę

co za tymi oknami się znajduje?
jakie myśli ów zielonooki buduje
z czego budynki uczuć są?
jak skonstruowane marzenia?

lecz odpowiedzi nie dostanę wcale
o nie
ja trochę postarać muszę się
by zajrzeć, okna otworzyć
i wywietrzyć zaduch krzywdy
wytrzeć zdrady kurz
zmyć ten ból i światło
tak, światło nadziei wpuścić
i świeży powiew oczekiwania
oraz rześki zapach nowego początku

autor

Luiza

Dodano: 2008-08-23 14:03:18

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie