Okręt

Dumne w starym lesie wiekowe drzewa stały
Długo cieśla heblem równał mocne legary
Grube liny spleciono, płótno wykończono
Robotników do pracy zaprzęgnięto

Po pracy ciężkiej długich miesiącach
Zwodowano galeon na portowych wodach
Pokład w słońcu lśnił, maszty łopotały
Wszyscy dumnie stali, swe dzieło podziwiali

Długo to nie trwało, statek ku słońcu odpłynął
Na wody nie znane, po przygody wspaniałe
Nieokiełznane lądy zdobywać, skarby innym wyrywać
Zdobywać świat, co zdradliwym kołem fortuny się toczy

Płynął wstrząsany przez fale, przebijał się przez sztormów bałwany białe
Toczył bitwy dymem salw owiane, maszty kilka razy miał już łamane
Przedzierał się przez lody północy oddane, przyglądał się zorzy
Poznał skwar równika, złe prądy Atlantyku

Pod koniec pewnego dnia słonecznego
Przeznaczenie dosięgło i jego, spotkał rywala
Młócili kulami, straszliwymi kartaczami, z poszarpanymi bokami
W gryzącej chmurze owiani, niezwyciężeni zalali się łzami
Powoli spokojnie zniknęli pod mętnymi oceanu falami.

autor

GoThronk

Dodano: 2008-10-09 20:01:30

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie