Okruchy życia

„Moje życie będzie miało taki sens, jaki ja sam mu nadam.” Paulo Coelho

***
jeśli

już nie uciekasz
stopy polubiły ten próg
ujęłam ciebie w złote ramy
chcę patrzeć
bądź
myśli spokojne
pastelowe
ale jeśli kiedyś
znów

***
zimowy erotyk

znowu zima
i Vivaldi
(jak on brzmi)
drżę
nie z chłodu
zsuwasz koszulkę z ramion
cudowne akordy
kocham
muzykę

***
ułuda

szukałam ciebie
w tylu światach
znalazłam w nierealnej pieśni
niedomówienia szepczą
twoim głosem
całuję
przez kwef
koronkowych
złudzeń

***
wiatr

wybiegła
wiatr tragał włosy
czesał ból
wczepiony pazurami w ich końce
wydmuchiwał
strzępy zaufania
ile wietrznych dni trzeba
żeby przeminął

***
bezsen

pobudzenie
emocje imaginacja
kawa jedna druga
niesmaczna
książka
bieg po druku kart
północ
czarna guma nocy
rozciągliwa w nieskończoność
kara za burzliwy
dzień

c.d.n.

autor

Biala dama

Napisany: 2008-12-15 Dodano: 2008-12-16 00:03:14

Ten wiersz przeczytano 678 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie