Okruchy życia...
Pozostawiłaś po sobie okruchy,
cząsteczki czasu, życia molekuły,
a ja latami w moim świecie głuchym
karmię się nimi z tęsknoty nieczuła.
Ziarnko do ziarnka, zbieram te
wspomnienia
są mi potrzebne jak tlen w moich
płucach,
a wszystko inne, jakby od niechcenia
bez cienia żalu za siebie wyrzucam.
Bo cóż mi wszystko, kiedy ciebie nie ma
słońce mnie boli, księżyc łzy wyciska
i nic mi więcej nie daje wytchnienia,
nic co by było sercu jak ty bliskie.
Komentarze (33)
wspomnień nie ma tylko człowiek nieczuły, a Ty masz
ich najmniej za dwoje, ...
Życie przewrotne bywa, czasem okruchami wspomnień
karmi i tęsknotą upija. Dreszcz mnie przeszył gdy
słowa Twoje czytałam.
tak Sabinko....ziarnko do ziarnka i mamy
wspomnienia....jakże ich potrzebujemy....jak zwykle
pięknie napisane
To pewnie tęsknota za Mamą. Pokolorowała Ci świat i
takim go już widzisz, a gdy czasami szarzeje,
przydałyby się nowe odcienie, ale nie ma kto ich
stworzyć.
strata ukochanej osoby - ból, smutek...
to takie ludzkie.
Ile takich okruszkow nosimy w zakamarkach serca, osob
i chwil , ktore juz nie powroca. Dobrze ujelas temat.
Maleńkie, prawie niewidoczne.... lecz razem
zebrane mogą przynieść radość i szczęście
niespotykane.... delikatne i tęskne słowa wiersza
powodują ukłucia bolące... piękne i bardzo
osobiste...
szczęście to właśnie te małe ziarnka gromadzone na
drodze życia; zawsze i wszędzie można je znaleźć,
czasem tylko trzeba osuszyć łzy i spojrzeć
dalej....bardzo dobry wiersz jeśli chodzi i o treść i
i formę....
Subtelnością zachwyca i treść i forma, ciepły klimat,
kobiecości, pozdrawiam
Piękny Twój wiersz,choć przesycony tęsknotą i
bólem...choć tyle lat upłynęło - wspomnienia wciąż
żywe,tak, że "słońce boli "- świetnie,prawdziwie
napisane.
Wiersz cudownie napisany, pełen głebokiej tęsknoty.
Piękne metafory. Rymy i rytm jak zwykle bez zarzutu.
:-)
Ileż miłości, czułości niespełnionej, tęskoty jest w
kobiecym sercu.. Karmisz się okruszkami wspomnień,
żyjesz przeszłością odrzucając wszystko inne co Cię
spotyka. A szkoda.. bo życie nie czeka!
piękny jak zwykle, wiersz przepełniony tęsknotą za
kimś...pozostały tylko okruchy wspomnień.
ładnie poskładałaś okruchy w wierszu , czyta się
melodyjnie i bez wybojów ...brawo
Delikatnie naszkicowałaś nostalgią i czułością
"Okruchy życia..."