„Ona I Jej Ciemność”

Leżała tak cicho gdy wszedłem
Odziana we woal bieli
Spokojnie oddychając
Zapewne śniła
O pięknie...

Podszedłem cicho
Podszedłem tak blisko niej
Czułem jej ciepły, spokojny oddech
Piersi unosiły się lekko
Po czym opadały jakby zmęczone życiem

Rumieńce na jej twarzy
Tworzyły senny kalejdoskop
Erotycznych wizji
Spała jak dziecko
Z lekkim uśmiechem na ustach

Zwróciłem się w stronę blasku pełni księżyca
By ten obdarował mnie Jej ciepłem
By była doczesnym podarunkiem
Dla mnie
Zagubionego pośród cieni

Nagle...
Zieleń blasku Jej oczu
Rozświetlił smolistą Ciemność
Nie wydobyła żadnego głosu
Zsuwając ociężałą głowę
Na me ramiona

Jej policzki już odtąd
Były już tylko zimne i blade
Pragnęła krwi
Jak każdy z Nas

Od tamtej Nocy
Już razem
Zwracamy się w stronę księżyca
Nienawidzimy dnia
Stając się dziećmi Nocy...

Dostojni
Piękni
...i już na zawsze martwi i zimni...
Lecz zakochani w klejnotach Nocy i gwiazd
Lecz spleceni w ramionach rozkoszy

Nieśmiertelne dzieci Nocy...
Już nie zasną nigdy
A Ona i jej Ciemność
Kołysze mnie na skrzydłach przekleństwa
Wyrywając serce
Które pragnie ciepłej krwi

autor

lacrima

Napisany: 2013-02-23 Dodano: 2013-02-24 14:06:32

Ten wiersz przeczytano 820 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie