Opowiedz mi o wojnie

Wicek był już wtedy mężem babci i mieli pierwsze dziecko w kołysce, to znaczy moją mamę. Niemcy stacjonujący w mieście od kilku lat, teraz wycofywali się przed naporem Rosjan, Sowietów. Kilka lat wcześniej dziadek Wicek, jeszcze przed wrześniem, przeszedł szkolenie wojskowe w Polskiej Armii. Mówili na niego konus, bo był młody i niski. Stawali go zawsze w szeregu na końcu, czyli właściwie z boku. Szereg wojskowy ustawiany był od najwyższego do najniższego mężczyzny, żeby głowy wygladały równo i tworzyły wrażenie uporządkowania.
Dziadek ukończył budowę nowego domu na przedmieściach jeszcze w 1938-tym, przed wkroczeniem wojsk niemieckich. Teraz właśnie obok dziadka Wicka posesji, w 45-tym, Niemcy ustawili działo, armatę. Prawdę mówiąc nie wiem jaka jest różnica między działem a armatą. Echo niosło odgłosy wystrzałów Rosjan, którzy celowali w Niemców. Wszyscy się bali. Niemieccy artylerzyści śmiertelnie bali się Rosjan. Wicek bał sie o babcię, o córeczkę, bał się Rosjan i bał się Niemców. Strach to jedno, ale trzeba żyć. Babcia przygotowała zupę z tego co mieli i dziadek przyniósł Niemcom pod dom, prosząc jednocześnie czy artylerzyści mogliby przesunąć armatę dalej od domu, gdyż wszyscy śmiertelnie się boją rosyjskich pocisków, a w domu jest małe dziecko.
Następnego dnia Niemcy ruszyli ze swoją armatą w dalszą drogę. Nie doszło do ostrej wymiany ognia artyleryjskiego podczas wkraczania Rosjan do rodznnego miasta mojej mamy. Dlatego jestem.

* sprawdziłem fakty. W mieście i okolicy doszło do ostrej wymiany ognia. Zginęło 6 tys. Niemców i 248 Rosjan.

autor

Szczerzyszczynsky

Napisany: 2022-06-25 Dodano: 2022-06-25 09:51:49

Ten wiersz przeczytano 1172 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie