Osamotnienie
"Ona mówi kocham słysząc gorzkie zapomnij"
Osamotnienie, pewna osoba
To uczucie najgorsze zna doskonale.
Samotne myśli krążą po świecie
I patrzą jacy ludzie szczęśliwi są.
A ona sama wciąż w zaciszu pokoju swego.
A tam samotne usta wykrzykują jego imię
A samotne oczy choć ich jest para
Wylewają miliardy samotnych łez
krystalicznych.
Dusza tak bardzo osamotniona
Nie potrafi już się opanować ponieważ
Ten ból który w sobie nosi
Rozrywa jej nieskazitelną czystość
Na brudne, małe cząsteczki.
Samotne serce jest jak morderca
szczęśliwych
Bo nie wierzy że tylko ono jest samo.
Rozum nieszczęśliwy z tego wszystkiego
Postradał zmysły.
A ta samotna osoba posiadająca
Te wszystkie samotne części ludzkie
Siedzi na miejscu gdzie była
SZCZĘŚLIWA
I patrzy w okno, które wydaje jej się
Jedyne na świecie
A łzy deszczu spływają po nim.
Bo ta osoba jest niekochana.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.