Oset i róża
Kłóciła się róża z ostem o urodę,
szepnęła doń mimochodem:
jestem najpiękniejszym kwieciem,
ty oście, zielonym śmieciem.
Oset dostojnie rzecze: pani,
twojej piękności nikt nie gani,
wiedz, że jesteśmy oboje to samo,
zauważ moja, dostojna damo,
jak ty, mam kolce i kwiat,
więc żeś mi siostrą, ja tobie brat.
Janina Raczyńska-Kraj z: "Twórcy Gminy Górno"
autor
Janina Kraj Raczyńska
Dodano: 2017-01-15 22:03:34
Ten wiersz przeczytano 2419 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (59)
Wszystko ma swe miejsce w świecie,
jako dar natury przecież!
Pozdrawiam!
Taki świat nie każdy nasz brat
No to sobie po rozmawiali :)
tak różni, a jednak podobni. :)
Oset okazal sie madrzejszy, z pokojowym nastawieniem.
Wlasnie na tym polega rzecz aby szukac tego co laczy a
nie tego co dzieli. Madra miniaturka. Moc serdecznosci
Janinko.
A podobno można się różnic pięknie. Czyli bez
wyniosłości i pychy.
Pozdrawiam pod celnym wierszem.
Bdb wiersz i przesłanie
Bardzo mi sie podba
Pozdrawiam serdecznie :)
Świetny wiersz, dodam że z ludźmi podobnie jest:)
ciekawe refleksje :)
tylko skromności róży brak,
piękność jej lata wpajali,
oset był zawsze w ogrodowym raju
w kompoście na skraju.
Pozdrawiam serdecznie
Pycha została sprowadzona na ziemię.
/Czy chodzi o Górno k. Kielc? Tam urodziła się moja
mama/
Pozdrawiam
Hmm... Oset ma sporo racji. A pycha róży duża ;-)
Pozdrawiam
Fajny wiersz, każdy kwiat i każda roślinka jest
potrzebna, pamiętam, że jak byłam mała to zbierałam
oset, on też ma swój urok:)
Pozdrawiam jeszcze niedzielnie:)
fajnie...swoją drogą to mądry ten oset i wygadany:)
pozdrawiam Janina