Osiadanie
może gdy na nie patrzę, osiadam i
głaszczę to i one na mnie patrzą
i głaszczą i osiadają
na wieki
następuję przeniknięcie
wchłonięcie wzajemne
zespolenie
autor
Senograsta
Dodano: 2024-01-06 08:11:38
Ten wiersz przeczytano 440 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Dzięki. Pięknie to rozwinęliście
Osiadamy w końcu w zespoleniu.
Nietuzinkowo!
Serdeczności przesyłam
Łącząca melancholia, pozdrawiam serdecznie.
wszystko jakoś ze sobą się łączy.
Zgrabne harmonijne zespolenie. Autor i przyroda
wzajemnie się przenikają, głaszczą i osiadają na
wieki.
(+)
Każdy z nas ma swojego Anioła.
I On tak robi- przenika. Jest.