Ostro i zdecydowanie!

Dla wszystkich śledzących nasze przygody!

No jasne, misja. Powiem wam, że już się nudziłam przez ten czas. - Muszę się pochwalić, że dzisiejszą historię opowiem ja, Oktawia Sarevok, ponieważ Tomek jest na naradzie z generałem Angolskich sił zbrojnych etc. Zostawił nam tą wredną, ale czasami pomocną jaguarzycę Łapę. Wiem, że pewnie macie do mnie żal że cały czas ta Oktawia opowiada, ale wierzcie mi Magda nie ma za grosz talentu do opowiadania tego typu historii. Przechodząc do meritum sprawy.
Ja,Magda i jaguarzyca Łapa dostaliśmy zadanie ratunkowe w Luandzie w Angoli. Opowiem wam co nieco o tym mieście, bo szef nalegał bym to zrobiła, czasami jest z niego wyjątkowy zrzęda.
Luanda – stolica i największe miasto Angoli, położone w północno-zachodniej części kraju nad Oceanem Atlantyckim. W 2008 roku była uznana za najdroższe miasto świata. Luanda została założona przez portugalskiego żeglarza Paulo Diasa de Novais w 1573 pod nazwą São Paulo de Loanda.
Tak, a więc na stadionie w Luandzie gdzie odbywały się mistrzostwa świata młodzików w lekkoatletyce zapanował chaos. Wszyscy kibice i zawodnicy, mimo tej tandetnej ochrony, została zatrzymana na stadionie jako zakładnicy przez talibów uzbrojonych po zęby.
Tym razem był to nie tylko wesoły oddział Zenobiusza Taliba ale także oddział separatystów z tutejszych slumsów. Masakra.
Magda poprawiając swój blond koński ogon wystający z pod czapki z daszkiem z wdziękiem syreny przeskoczyła przez ogrodzenie, nawet nie dopracowała ze mną planu, małpa jedna.
Skoro tak ja też poprawiłam swój koński ogon wystający z pod takiej samej czapki, tylko chciałam uprzedzić, że moje włosy są teraz brązowe, a nie rude, walnęłam sobie farbę z ondulacją, a co. Powiem wam, że sam Tomek Sarevok się zajął farbowaniem, a jakie boskie paznokcie robi, szał!
Ostro i zdecydowanie przeskoczyliśmy nad ogrodzeniem, natomiast Łapa cwaniara, przelazła pod ogrodzeniem, ona to wszędzie znajdzie jakąś dziurę.
Słuchajcie, bo normalnie nie uwierzycie, nikt nas nie zauważył. Ochrona została zmuszona oddać broń, a całości pilnowało dwóch młodych typków z nożami i jeden na środku stadionu obładowany plastikiem.
W loży dla vip-ów siedział sam dowódca talibów, a mianowicie Słynny Zenobiusz.
Kilku separatystów z nożami, to jeszcze dzieci, czyżby stary talib rekrutacje w podstawówce przeprowadzał? Zakradłam się od tyłu do gostka z plastikiem z ukrywając się w cieniu zaporzyczyłam sobie zapalnik, który zniszczyłam łamiąc na pół. Magda tymczasem rozbroiła dzieciarnie z noży stosując sztuczkę z wielkim magnesem w pasku spodni.
Zenobiusz nadal siedział w loży i nic nie zauważył, że wszyscy wychodzą z obiektu.
Nagle od strony północy nadleciał helikopter i zawisł nad lożą, w sekundę jakaś postać zeskoczyła na linie z krzykiem.
- Zenobiuszu, a kuku! - tak to był nasz szef Tomek Sarevok w kapeluszu i z maczetą. Na serio, jak on bosko wygląda w tym kapeluszu, normalnie Indiana Jons może mu buty czyścić.
Stary talib zerwał się do ucieczki szybem wentylacyjnym, i zastawiają się jakimś innym arabem z berettą, któremu spluwa wypadła z dłoni kiedy zęby Łapy, która się wpięła po rusztowaniu, zatopiły się wiadomo gdzie, muszę dodać, że talib pożegnał się z męskością.
Wróciliśmy po akcji do Maroka, gdzie w Agadirze mieści się nasza agencja ludzi do zadań specjalnych. Całą drogę byłam przytulona do szefa, niestety ta blond małpa też, no i ta wredna jaguarzyca też. Nie rozumiem jej najadła się męskich organów i jeszcze się pcha do szefa, też ma tupet.
Nagle świat się zmienił, byłem w Tesco i stałem przy półce z wielkim globusem, gdy ktoś mnie szarpnął i kazał wychodzić. Był to wujek Stefan z uśmiechem od ucha do ucha.
- Opowiesz mi w samochodzie... - wiedział, że miałem wizję przygody.
W granatowym samochodzie marki OPEL astra, na tylnym siedzeniu siedziała dumnie Teqilla merdając ogonem na mój widok.
Wujek Stefan był pod wrażeniem opowieści i kazał mi jak najszybciej ją opublikować w internecie, nawet nie pozwolił zjeść obiadu, twierdził, że na taką akcję moi czytelnicy nie mogą czekać, bal się też, że zapomnę całej historii, tak jak zapomniałem notesu.
Trudno się mówi, żyje się dalej.

Oktawia, Magda, Tomek i jaguarzyca Łapa spółka S.O.S.

Nigdy nie rezygnuj z marzeń, bo to, że coś nie dzieję się teraz wcale nie oznacza, że już nie nastąpi.

Wyobraźnia to prawdziwy dar, wystarczy jej zaufać, a pozbędziesz się z życia mar.

Do następnej przygody hej

All rights to the stories are reserved

Pozdrawiam serdecznie Tomek

Dziękuję za wszystkie głosy, opinie, rady i uwagi. To wy jesteście wielcy, pamiętajcie. Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam.

autor

sarevok

Napisany: 2019-06-21 Dodano: 2019-06-21 12:25:18

Ten wiersz przeczytano 1518 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie