otwarte okno istnienia...

moje otwarte okno istnienia,
którego ramy sczernialy od bólu..
kolejny raz wypatruje,
szukam...
nadzieji,
ukojenia...
O!
widzę Cię promyczku,
czuję jak delikatnie muskasz
mnie po twarzy, badając jej każdy zakamarek...
jesteś jak cudowny lek na wszystko...
bo przy Tobie każda troska maleje,
a ból jest łagodniejszy...
nie zachodź jeszcze!
prosze...
dotknij choć raz ostatni,
niech poczuję smak Twych promieni...
zachód się zbliża,
zamykam okno,
pozostaje mi tylko tęsknić...

dla Mojego Promyczka:***

autor

anioleczek2005

Napisany: 2006-05-23 Dodano: 2006-05-24 18:44:50

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie