Pamiątka szczęścia
Ofiarom zestrzelonego samolotu
Buty
lżej w nich pokonywać drogę
bez kaleczenia stóp
pewniejszy krok
łatwiej do celu...
sprawdzone najlepiej posłużą
w podróży
po tych co odeszli
pozostają buty
szalik i telefon głuchy
radość życia zakłócona
lecieli zobaczyć inny świat
ktoś oddał strzał
a teraz prawdy szukać trzeba
w imię czego ...
zdeptany but w ręku
wspomnienie szczęścia
łzy wzruszenia
tylko pozostały
a takim wspaniałym
był człowiekiem
kochał szanował
lubił wygodne buty
a odszedł boso...
C.D.31.07.2014r.
autor
Cecylia Dąbrowska
Dodano: 2014-08-20 16:03:16
Ten wiersz przeczytano 2160 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
smutno, pozdrawiam
smutny wiersz
pozdrawiam
Smutny wiersz Cecylio. Jakoś mi ciężko komentować
bolesne wiersze. Pozdrawiam serdecznie
Refleksyjnie. Zastanawiam się czy nie lepszym słowem
od "zaśmiecona"
byłoby "zakończona" "zakłócona" lub inaczej? Ten wers:
"w imię czego go dał" msz nie brzmi najlepiej.
Gdyby wiersz był mój zostawiłabym tylko "w imię
czego?" Zastanawiam się też czy nie lepsze byłoby
"ktoś" od "wróg" w przypadku tej katastrofy? Wiadomo,
że to tylko takie czytelnicze rozważania,
bo wiersz mi się podoba. Miłego wieczoru.
pozdrawiam serdecznie:)
Niezwykły poruszający przekaz. Nawet Izrael nie
zestrzeliłby cywilnego arabskiego samolotu
przelatującego nad jego terytorium. Zrobić to mogli
tylko barbarzyńcy ! Pozdrawiam Cię serdecznie
Wiersz bardzo wzrusza i zatrzymuje.
Pozdrawiam serdecznie Cecylio.
Cel wiersza szlachetny, ale nie wszystkie strofy mnie
ujęły, np ta
"zdeptany but w ręku
wspomnienie szczęścia"
Jakoś z niczym tego nie mogę skojarzyć, tym bardziej z
ofiarami katastrofy. Czyżby któraś ofiara faktycznie
tak miała?
Dlatego wiersz biorę bez tego dwuwersu.
smutne ...takie prawdziwe odchodzimy boso ...piękny
wiersz ;-)
pozdrawiam
Smutne fakty - Pozdrawiam serdecznie:)
Ładne wspomnienie będace hołdem dla
poległych.Pozdrawiam.
Smutny wiersz, hołd oddany niewinnym ludziom...
Twoj wiersz mnie poruszyl, bardzo.
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo smutny i poruszający Twój wiersz
Cecylio,niestety szkoda,że nie dotyczy fikcji,a
faktów..
Pozdrawiam serdecznie:)
Są takie nacje na świecie, które nigdy nie przekują
mieczy na lemiesze. Pozdrawiam.