Pamieci Sylwuni

Wiersz dedykuję mojej tragicznie zmarłej koleżance Sylwii, z której śmircią do dziś nie potrafię sie pogodzić, mimo upływu lat...

Podobna byłaś do słońca
w Twych włosach tańczyły promienie,
a spośród uśmiechu tysiąca
dziś jedno zostało westchnienie...

Na wietrze byłaś Mimozą
tak lekką i pełną wdzięku,
nad grobem dziś wieje grozą
skrytą w róż białych pęku...

W błękicie nieba Twych oczu
Anioły Boże mieszkały,
to one Cię w złotym warkoczu
w srebrnej trumience chowały...

Twa dusza ku niebu wzniesiona
już z białym rumakiem swawoli,
Ty tam... wśród świętych grona...
tu czas... jak bolał tak boli...

autor

Anioleeek

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-02 17:30:23

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie